Chwytak, opracowany przez zespół z MIT, dynamicznie dostosowuje się do sytuacji. Potrafi podnosić przedmioty, a gdy coś zepsuje, natychmiast stara się to naprawić.
Niesamowicie zdolne roboty
Inżynierowie opracowują fenomenalne konstrukcje zdolne do niesamowitych czynów. Mikroboty potrafią łapać pojedyncze komórki, robotyczne pieski są już prawie tak zwinne jak te żywe, do magazynów lada moment wprowadzą się humanoidalni asystenci i w kosmosie astronautom towarzyszą wygadani partnerzy. Tymczasem na MIT grupa inżynierów stworzyła robota, który… nie wstydzi się swoich błędów, lecz stara się na bieżąco je naprawiać.
Tradycyjny robotyczny chwytak, gdy nie uda mu się zadanie, rozpoczyna całość od początku. Zespół zbudował jednak chwytak „odruchowy”. Zamiast zaczynać od zera po nieudanej próbie, robot dostosowuje się w jednej chwili, aby natychmiast przetoczyć, chwycić lub uszczypnąć przedmiot, gdy wymyka się mu on spod kontroli. Chwytak samodzielnie wprowadza tego typu korekty bez pomocy ludzkiego planisty.
Nowy projekt jest innowacyjny pod tym kątem, że jako jeden z pierwszych uwzględnia refleks w swojej architekturze. Idąc dalej, naukowcy planują zaprogramować bardziej złożone odruchy, aby umożliwić budowę zwinny, elastycznych maszyny, które mogą pracować z ludźmi i wśród ludzi w ciągle zmieniających się warunkach.
Chwytak czyścioch nie boi się pomyłek
Do zbudowania konstrukcji o dużym refleksie zespół użył szybkich, responsywnych siłowników, które pierwotnie opracowali dla mini geparda — zwinnego, czworonożnego robota. Projekt zespołu obejmuje szybkie ramię i dwa lekkie, wieloprzegubowe palce. Oprócz kamery zamontowanej na podstawie ramienia, zespół zastosował niestandardowe czujniki o dużej przepustowości na opuszkach palców, które natychmiast rejestrują siłę i lokalizację dowolnego kontaktu, a także bliskość palca do otaczających obiektów.
Zadaniem inżyniera planisty jest jedynie wyznaczyć robotowi aktualną lokalizację obiektu, w którym chwytak powinien go podnieść, miejsce, w którym robot powinien go odłożyć i ścieżkę. Jeśli chwytak nie złapie przedmiotu, zamiast wycofać się i zacząć od nowa, jak robi to większość chwytaków, wykona jeden z trzech odruchów do poprawienia uchwytu.
To tak, jak zamiast mikrozarządzania i planowania przez dyrektora generalnego każdej pojedynczej rzeczy w firmie, budujesz system zaufania i delegujesz niektóre zadania do działów niższego szczebla. Może nie jest to optymalne, ale pomaga firmie znacznie szybciej reagować. W wielu przypadkach oczekiwanie na optymalne rozwiązanie dostarczone z góry znacznie pogarsza sytuację lub jest nie do naprawienia.
Sangbae Kim, dyrektor Biomimetic Robotics Laboratory na MIT
Zespół zademonstrował refleks chwytaka, czyszcząc zagraconą półkę. Pokazali, że robot był w stanie szybko dostosować swój uchwyt do konkretnego kształtu każdego przedmiotu. Obecnie inżynierowie pracują nad włączeniem do systemu bardziej złożonych odruchów i manewrów chwytania.
