Grupa naukowców z Narodowego Uniwersytetu w Singapurze dokonała przełomowego odkrycia. Była to elektroniczna skóra, która może pomóc w stworzeniu robotów, które naprawdę czują. Jak mówią badacze, potrafi ona wyczuć dotyk 1000 razy szybciej niż ludzka skóra i rozpoznać kształt i teksturę danego przedmiotu w czasie 1/10 mrugnięcia oka.
Przyszłość puka do drzwi
Zespół nazwał swoje odkrycie ACES, co stanowi skrót od Asynchronous Coded Electronic Skin, z ang. Asynchroniczna Kodowana Elektroniczna Skóra. Została ona dokładnie opisana w tym artykule naukowym, opublikowanym już prawie rok temu. Może znaleźć ona zastosowanie w humanoidalnych robotach i pomóc w tworzeniu środowisk, w których ludzie i maszyny koegzystują.
W tym tygodniu, badacze pokazali ulepszenia tego wynalazku, m.in. nowy chip marki Intel i dodanie do zestawu kamer, co pozwoliło im na wykorzystanie zarówno bodźców dotykowych, jak i wzrokowych w trenowaniu wewnętrznego modelu sztucznej inteligencji. System ten może przetworzyć dane z sensorów o 21% szybciej niż najlepsza karta graficzna, zużywając jednocześnie 45 razy mniej energii.
Zastosowań bez liku
Firma Intel uważa, że robotyczne ramiona wyposażone w tą elektroniczną skórę znajdą zastosowanie w halach produkcyjnych, gdzie szybciej będą mogły dostosowywać się do zmian w tworzonym produkcie lub jego częściach. Jednym z przykładów, które podaje Intel, jest łatwiejsze chwytanie przedmiotów, ponieważ robot będzie mógł w końcu otrzymywać dane sensoryczne z dotyku.
W pierwszych testach samych badaczy robotyczna ręka z tą sztuczną skórą potrafiła nawet odczytywać kod Braille’a. Naukowcy kazali jej też uszeregować nieprzezroczyste pojemniki z różnymi ilościami płynu w środku (sterowała nią oczywiście sztuczna inteligencja). Okazała się ona 10% dokładniejsza, niż system oparty na samych kamerach. Już widzimy, że technologia ta może zrewolucjonizować robotykę.
Krótko o zasadzie działania
Każdy sensor ACES, nazywany receptorem, transmituje informacje o bodźcach, nazywanych wydarzeniami, jako elektryczne sygnały rozmieszczone w czasie. Szybkość przesyłania tych impulsów jest unikalna dla każdego receptora, więc z natury system ten jest asynchroniczny. Co ciekawe, nie wymaga on także pośrednich urządzeń sterujących przesyłaniem tych sygnałów, co jest jednym z czynników czyniących go aż tak szybkim.
Dziedzina łącząca sztuczną inteligencję i robotykę przynosi nam ostatnio naprawdę niezwykłe wynalazki. Warto ją więc dokładnie obserwować.
