Biodiesel, czyli biopaliwo dedykowane dla silników wysokoprężnych, najczęściej powstaje z przetworzonych olejów roślinnych, jednak tym razem przyszedł czas na jego produkcję z mikroalg hodowanych na fusach po kawie. Ten proces naprawdę jest możliwy i skuteczny, choć brzmi dziwnie.
Skąd ten pomysł?
Codziennie w samej Wielkiej Brytanii wypijanych jest 98 milionów filiżanek kawy! To generuje powstawanie ogromnej ilości odpadów w formie fusów. Zazwyczaj są one przetwarzane w procesie spalania lub trafiają na składowiska odpadów. Czasem – używa się ich jako materiał do pozyskiwania oleju dodawanego do paliwa. Dlatego też w naukowcach z Uniwersytetu Aston z Birmingham zrodziła się idea wykorzystania pozostających resztek do produkcji wysokiej jakości biopaliwa.
Wbrew pozorom, resztki, które wyrzucamy, są pełne składników odżywczych. Fusy nie tylko nadają się na kompost, ale mogą pełnić rolę nawozu dla roślin kwasolubnych od razu po ich wykorzystaniu do zaparzenia kawy, a od teraz będą mogły pełnić rolę pokarmu dla alg. Fusy po kawie zawierają w sobie potas, magnez, azot i miedź.
Biodiesel z mikroalg hodowanych na fusach
Algi, z których tworzy się biopaliwo, zazwyczaj hodowane były na piance poliuretanowej czy nylonie, jednocześnie nie otrzymując od tych podłoży żadnych składników odżywczych, które pozytywnie wpływałyby na ich wzrost. Dlatego też pojawił się pomysł użycia fusów po kawie, które przez większość ludzi uznawane są za odpad. Dzięki zastosowaniu resztek po kawie, nie było konieczności podaży składników odżywczych z zewnątrz.
„Biodiesel z mikroalg dołączonych do fusów po kawie może być idealnym wyborem do komercjalizacji nowego surowca, unikając konkurencji z uprawami spożywczymi. Ponadto użycie tego surowca może zmniejszyć wycinanie palm w celu wydobycia oleju do produkcji biopaliw.”
dr Najdanovic, starszy wykładowca inżynierii chemicznej, Uniwersytet Aston
Naukowcy przeprowadzili badania, poszukując jednocześnie udoskonalenia metody wykorzystania alg i fusów, aby powstający biodiesel był jakościowo lepszy. Okazało się, że najbardziej optymalnym dla glonów środowiskiem jest utrzymanie światła przez 20 godzin oraz 4-godzinna ciemność. Dzięki tym czynnikom możliwe było uzyskanie biopaliwa o najlepszej jakości.
