NuSTAR to system obserwacji Słońca zaprojektowany przez NASA. Najgorętsze miejsca w atmosferze Słońca widoczne są na zdjęciu rentgenowskim teleskopu.
Teleskopy – ludzkie oczy patrzące we Wszechświat
Teleskop to jedno z najstarszych narzędzi do obserwacji nieba znanych człowiekowi. Konstruowane od XVII wieku, są najprostszą metodą obserwacji ciał niebieskich. A przynajmniej były, bo tworzone obecnie teleskopy to potężne, skomplikowane urządzenia, zdolne nie tylko do obserwacji odległych zakątków kosmosu, ale również do odkrywania jego najtajniejszych, najtrudniejszych do zbadania sekretów. Tego typu tajemnice, które skrywa nasze Słońce, jest w stanie zaobserwować satelita astronomiczny NuSTAR.
Satelita składa się z potężnego teleskopu, przeznaczonego do obserwacji wysokoenergetycznego promieniowania rentgenowskiego. Sam teleskop zbudowany jest z dwóch zestawów 133 koncentrycznych zwierciadeł z elastycznego szkła oraz długiego, 10-metrowego wysięgnika ogniskującego promienie. Urządzenie służy do uwidaczniania czarnych dziur i pozostałości po supernowych, jednakże dzięki swoim szczególnym właściwościom udało mu się uchwycić niezwykłe show na powierzchni naszego rodzimego Słońca.
Słoneczna dyskoteka
Na obrazie powyżej niebieskie dane otrzymane z teleskopu NuSTAR zostały złożone wraz z zielonymi zdjęciami misji Hinode Japońskiej Agencji Badań Kosmicznych oraz ze zdjęciami Obserwatorium Dynamiki Słońca NASA, oznaczonymi kolorem czerwonym. Stosunkowo małe pole widzenia NuSTAR oznacza, że niemożliwe jest zaobserwowanie całego Słońca z orbity okołoziemskiej. Zdjęcie Słońca jest więc mozaiką 25 zdjęć zrobionych w 2022 roku.
Wysokoenergetyczne promieniowanie rentgenowskie, obserwowane przez NuSTAR, pojawia się tylko w kilku miejscach w atmosferze Słońca. Z kolei Hinode wykrywa niskoenergetyczne promieniowanie rentgenowskie, a SDO światło ultrafioletowe – długości fal emitowanych na całej powierzchni Słońca.
Te wielkie kosmiczne puzzle służą do rozwiązania jednej z największych zagadek Słońca – dlaczego zewnętrzna atmosfera Słońca, zwana koroną, osiąga ponad milion stopni, co najmniej 100 razy więcej niż jego powierzchnia. Może to być zasługa małych erupcji Słonecznych zwanych nanoflarami.
Chociaż pojedyncze nanorozbłyski są zbyt słabe, aby obserwować je w jaskrawym świetle Słońca, NuSTAR może wykryć światło z materiału o wysokiej temperaturze, który prawdopodobnie powstaje, gdy duża liczba nanorozbłysków pojawia się blisko siebie. Ta zdolność pozwala fizykom badać, jak często występują nanorozbłyski i jak uwalniają one energię.
