Nanorurki to bardzo małe struktury o kształcie walca, które wewnątrz mają pustą przestrzeń. Naukowcy opracowali te nietypowe rurki węglowe oraz DNA, które znalazły już zastosowania w nanotechnologii, elektrotechnice, a także w optyce. Jednak w ostatnim czasie badacze z Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa znaleźli metodę, która pozwoli na dokładne uszczelnienie nanorurek typu DNA o średnicy zaledwie 7 nm!
Po co światu tak małe rurki?
Nanorurki mają różnorodne właściwości, nie tylko ze względu na ich nano-rozmiar, ale także mechaniczne, chemiczne, a nawet elektryczne. To niezwykła i niedoceniona jeszcze struktura, dzięki której prawdopodobnie w przyszłości możliwe będzie nawet wykrywanie nowotworów na samym początku jego powstawania.
Naukowcy znaleźli także sposób na to, aby nanorurki łączyć i tworzyć z nich całe sieci, które pozwolą na przekazywanie cząsteczek w różne „miejsca”. Nanorurki DNA tworzone są poprzez nici DNA, które zostają splecione pomiędzy podwójnymi, różniącymi się od siebie, helisami. Podobnymi do nanorurek strukturami są nanopory, które jednak są elementami krótkimi, w skali makro pełnią raczej rolę łącznika, a nie rurki, co nie pozwala na ich wykorzystanie do transportowania cząsteczek pomiędzy „zbiornikami”.
Przyszłość nanorurek w badaniach
Naukowcy próbują opracować rozwiązanie, które pozwoli na stworzenie czujnika automatycznie wykrywającego raka, co istotne, we wczesnym stadium, poprzez monitorowanie markerów nowotworowych we krwi.
Odkrycie i badanie tych nanorurek może także pozytywnie wpłynąć na kolejne odkrycia. Naukowcy wspominają o połączeniach między neuronami, gdzie zachodzą nie do końca poznane jeszcze interakcje, a nanorurki mogłyby pomóc je zrozumieć.
Co więcej, te nowe, a przede wszystkim szczelne nanorurki, mogą ułatwić podaż leków, białek czy innych cząsteczek, koniecznych do wyleczenia konkretnych komórek ludzkiego ciała. Te mikroskopijne rurki mają także zdolność do łączenia się z innymi strukturami oraz do samodzielnej naprawy.
Dzięki zastosowaniu techniki fluoroskopii zespołowi naukowców z Uniwersytetu Hopkinsa udało się zaprezentować sposób przenoszenia się cząsteczek pomiędzy laboratoryjnymi workami, które miały być odwzorowaniem błon komórkowych, co można zobaczyć na zdjęciach i nagraniu.
