Naukowcy z Australii opracowali inteligentne okulary dedykowane dla niewidomych osób. Badacze, wzorując się na zwierzętach, byli w stanie stworzyć technologię generowania „ikon dźwiękowych”, które pozwoliły „dostrzegać” obiekty osobom pozbawionym zmysłu wzroku. Jak to działa?
„Dotyk akustyczny” pozwala „widzieć” niewidomym
Australijscy naukowcy stworzyli inteligentne okulary, których zadaniem jest wspomaganie postrzegania obiektów oraz otoczenia przez osoby niewidome. Pomysł na opracowanie tego wynalazku został zapoczątkowany dzięki nietoperzom i delfinom. Zwierzęta te, do poznawania i rozumienia otoczenia, posługują się dźwiękiem.
Inteligentne okulary natomiast, podobnie, jak przedstawiciele fauny, generują formę „ikon dźwiękowych”, które ulegają spowolnieniu lub przyspieszeniu, w zależności od odległości pomiędzy nimi, a obiektem. Technologia ta umożliwia tworzenie „dotyku akustycznego” jako formy postrzegania otaczającego świata przez niewidomą osobę.
Inteligentne okulary dla osób z problemami ze wzrokiem nie są nowym odkryciem, jednak zazwyczaj urządzenia te, wyposażone w czujniki oraz kamery, jedynie przekazują opis czy definicję obiektów znajdujących się wokół. Najnowsza propozycja badaczy daje niewidomym zupełnie inny rodzaj odczuć, formę percepcji oraz sposobu na samodzielne zrozumienie otoczenia.
Inteligentne okulary i wykorzystane technologie
Dzięki tej metodzie niepełnosprawni są w stanie „dostrzegać” na przykład bliskie przedmioty, w tym codziennego użytku, co jest dla nich sporym ułatwieniem. Nowe urządzenie zostało określone jako sprzęt sonifikujący obiekty o różnych wymiarach, który w naukowym świecie nazywany jest technologią foveated audio devices (FAD).
Sprzęt został opracowany przez badaczy w oparciu o okulary NReal Light Augmented Reality, głośniki binauralne (czyli o odseparowanych kanałach dźwiękowych) oraz telefon OPPO Find X3 Pro. Niewidomy, wyposażony w zestaw tych urządzeń, otrzymuje dostęp do formy pola widzenia, mierzonego dzięki generowanym „ikonom dźwiękowym”. Odbiór emitowanych odgłosów jest przyspieszony lub spowolniony, w zależności od odległości pomiędzy użytkownikiem a danym obiektem.
Niewidomi lub niedowidzący testerzy podczas badań byli w stanie określić, jaki przedmiot znajduje się w niedalekiej odległości. Dzięki tej technologii uczestnicy nie tylko mogli rozpoznać obiekt, ale również po niego sięgnąć i chwycić.
