Pożary buszu w Australii w sezonie 2019-2020 były przytłaczające w skali i skutkach. Spłonęło ponad 24,7 miliona akrów ziemi, a blisko 3 miliardy zwierząt ucierpiało lub straciło życie. Było to prawdziwe tsunami ognia, które zdewastowało egzotyczne gatunki takie jak kangury, walabie, koale, wombaty i mrówkojady. W tych okolicznościach zastanawiano się, czy i kiedy australijska natura zdoła podnieść się z popiołów. Na szczęście, nie pozostawiono jej samej sobie.
Przyroda w obiektywie — obrazy odbudowy
Organizacje WWF (World Wildlife Fund) w Australii i USA oraz Conservation International, z finansowym wsparciem Google.org, ruszyły z akcją „Eyes on Recovery„. To największy w historii tego kraju projekt monitoringu odbudowy po pożarach.
Przez ostatnie dwa lata badacze przyglądali się odbudowie przyrody poprzez kamery. Dzięki temu zbadano wpływ pożarów i procesu odbudowy na różne gatunki zwierząt, takich jak grubogonik z Wyspy Kangura, kangury skalne ogoniaste i koale na północnym wybrzeżu Nowej Południowej Walii. Jednak wraz z liczbą zainstalowanych kamer rośnie ilość danych. W ramach projektu rozmieszczono ponad 1100 kamer, które wygenerowały aż 7 milionów zdjęć. To skarbnica wiedzy o przyrodzie, ale jej analiza to prawdziwe wyzwanie nawet dla najwytrwalszych.
Sztuczna inteligencja do walki z pożarowymi stratami
Na szczęście, w dzisiejszych czasach mamy sztuczną inteligencję, która potrafi pomóc w sortowaniu i analizowaniu ogromnej ilości danych. Dzięki platformie Wildlife Insights, zdjęcia z kamer były przetwarzane, a zwierzęta na nich widoczne — identyfikowane. Dla potrzeb tego projektu, system AI został nauczony rozpoznawania ponad 150 różnych australijskich gatunków. Ten model „uczył się” na ponad 3 milionach obrazów z Australii.
Podgląd odbudowy i dalsze kroki
Po zebraniu odpowiednich informacji, stworzono narzędzie online, które pozwala na łatwe przeglądanie i porównywanie zdjęć zwierząt z różnych lokalizacji. Ponadto informacje uzyskane z monitoringu pomogły w planowaniu działań związanych z zarządzaniem gatunkami inwazyjnymi czy określeniem momentu i lokalizacji planowanych pożarów kontrolowanych.
W długoterminowej perspektywie, dane z „Oczu na odbudowę” będą informować o próbach zwiększenia odporności gatunków na pożary, takich jak zwiększaniu łączności siedlisk. Naszą nadzieją jest, że te kroki pomogą w ochronie dzikiej przyrody Australii, nawet w obliczu przyszłych pożarów.
