Naukowcy z Monash University w Australii wyizolowali enzym z bakterii glebowych, przetwarzający wodór w energię elektryczną. Odkrycie ma szansę zrewolucjonizować rynek odnawialnych źródeł energii.
Niesamowite zielone źródła energii
Na całym świecie trwają wytężone prace, badania i przedsięwzięcia, mające na celu wytworzenie i wykorzystanie alternatyw dla paliw kopalnych. Potężne elektrownie falowe, wiatraki z drukarek, ogromne biogazownie, modularne reaktory… możliwości jest mnóstwo. Czy jednak możliwe jest wytworzenie energii z powietrza? Okazuje się, że tak.
A wszystko to zasługa mikroorganizmów bytujących w glebie. Niektóre bakterie mogą połykać wodór z powietrza i wykorzystywać go jako paliwo, jeśli brakuje im jakiegokolwiek innego pożywienia. Naukowcom z Monash University w Australii udało się wyizolować rzeczony enzym z Mycobacterium smegmatis.
Od pewnego czasu wiemy, że bakterie mogą wykorzystywać wodór w powietrzu jako źródło energii, aby rosnąć i przetrwać, w tym w glebach antarktycznych, kraterach wulkanicznych i głębokim oceanie. Nie wiedzieliśmy, jak to robiły, aż do dziś.
Chris Greening, profesor mikrobiologii z Monash i współautor badania
Odkrycie mające szansę zrewolucjonizować świat?
Chociaż wodór stanowi zaledwie 0,00005% atmosfery, wyizolowany enzym katalizujący, nazwany przez zespół Huc, jest w stanie z łatwością go zużyć. Zasada działania enzymu polega na tym, że rozdziela on cząsteczki wodoru, tworząc łańcuch transportu elektronów i zasadniczo wytwarzając obwód elektryczny w komórce.
Jednak jest jeszcze za wcześnie, aby świętować sukces Huca. Naukowcy do tej pory wygenerowali niewielką ilość ładunku elektrycznego z równie małej ilości enzymu. Wyniki badań sugerują przy tym, że pierwszym krokiem byłoby wykorzystanie enzymu jako ogniwa baterii do małych urządzeń, takich jak zegary, LED lub proste komputery. Dopiero z czasem, powoli możliwe będzie zasilenie np. samochodów.
Kiedy wyprodukujemy Huc w wystarczających ilościach, niebo jest dosłownie granicą wykorzystania go do produkcji czystej energii
Rhys Grinter, główny autor badania
Więcej o niesamowitym odkryciu można dowiedzieć się z oficjalnej publikacji naukowej zespołu.
