Uniwersytet Łódzki, jako jedna z pierwszych polskich uczelni, podjął kroki ku integracji sztucznej inteligencji w swych strukturach. Powołany został specjalny Zespół ds. Generatywnej Sztucznej Inteligencji, który skupia się na analizowaniu trendów w rozwoju AI i ocenie ich wpływu na uniwersytet, szczególnie w kontekście kształcenia i działalności naukowo-badawczej.
Misja i cele
Głównym zdaniem Zespołu ds. Generatywnej Sztucznej Inteligencji jest diagnozowanie potrzeb i oczekiwań członków społeczności akademickiej w zakresie AI. Jego działalność obejmuje promocję wiedzy i dobrych praktyk oraz przygotowywanie strategii korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji. Badania wśród pracowników i studentów, które rozpoczęły się w połowie lutego, mają na celu dostosowanie szkoleń do etycznego i odpowiedzialnego wykorzystania GenAI.
Powołany zespół charakteryzuje się interdyscyplinarnym podejściem, co pozwala na kompleksowe spojrzenie na technologię oraz jej narzędzia, z uwzględnieniem specyfiki różnych dziedzin naukowych. Uniwersytet Łódzki aktywnie współpracuje również w ramach Łódzkiego Partnerstwa Akademickiego, zrzeszającego publiczne szkoły wyższe, w tym artystyczne. Cały plan działania jest realizowany zgodnie z celami „Polityki dla rozwoju sztucznej inteligencji w Polsce od 2020 roku„. Koncentrują się one na budowaniu świadomości o AI i promowaniu jej jako narzędzia wspierającego edukację i badania naukowe.
Dynamiczny rozwój ChatGPT, Google Gemini, Dall-E, Midjourney, czy Microsoft Copilot, stwarza nowe możliwości dla szkolnictwa wyższego. Jednocześnie rodzi to pytania dotyczące etyki, prawa, a także zmian w metodach dydaktycznych. Brak pełnej wiedzy o długoterminowych konsekwencjach rozwoju GenAI wymaga od uczelni elastycznego i innowacyjnego podejścia.
A co na to społeczność akademicka?
Badania przeprowadzone wśród polskich i brytyjskich studentów pokazują duże zainteresowanie wykorzystaniem narzędzi GenAI w edukacji. Jednakże istnieją obawy dotyczące wpływu jej na przyszły rynek pracy i jakość edukacji. Kadra akademicka, z kolei, dostrzega potencjał, choć wskazuje na konieczność podnoszenia swoich kompetencji cyfrowych. Wyzwaniem staje się nie tylko przygotowanie studentów do dynamicznego rynku pracy, ale również kształtowanie nowych metod nauczania i prowadzenia badań w erze cyfrowej.
